Πλήρης οδηγός θρέψης για το χωράφι plus 2 video

Η χημική λίπανση στις συµβατικές καλλιέργειες συµβάλλει στην ανάπτυξη των φυτών και την ποιοτική και ποσοτική βελτίωση των αποδόσεών τους, καθώς και στη διατήρηση της γονιµότητας του εδάφους.
Για να επιτευχθεί ο στόχος της ορθής λίπανσης από τον παραγωγό, είναι κρίσιμες παράμετροι η επιλογή του κατάλληλου για το έδαφος και την καλλιέργεια λιπάσματος αλλά και ο έλεγχος των ποσοτήτων που προστίθενται κάθε φορά, καθώς και ο τρόπος και ο χρόνος εφαρµογής τους.Για τη µεγιστοποίηση των αποτελεσµάτων στις εµπορικές καλλιέργειες είναι απαραίτητος ο σχεδιασµός της φυτοθρεπτικής διαχείρισης, κατόπιν εργαστηριακών αναλύσεων, από ειδικό στη θρέψη των φυτών που θα λάβει υπόψη του και κάποιες άλλες παραµέτρους. Παρακάτω δίνονται οδηγίες λίπανσης των κυριοτέρων καλλιεργειών που αφορούν συνήθεις καταστάσεις. Έτσι οι ποσότητες λιπασµάτων που συστήνονται θα πρέπει να προσαρµόζονται ανάλογα.

Σιτάρι - Κριθάρι
Τα σιτάρια και το κριθάρι απαιτούν ισχυρή αζωτούχα λίπανση και κατά δεύτερο λόγο φωσφορική. Στα ελληνικά εδάφη οι ανάγκες των σιτηρών για προσθήκη καλίου είναι περιορισµένες. Γενικά οι ανάγκες θρεπτικών στοιχείων σε κιλά ανά στρέµµα για τα σιτηρά είναι άζωτο (Ν) 8-16, φωσφόρος (Ρ2Ο5) 4-8 και κάλιο (Κ2Ο) 0-4. Στη βασική λίπανση προστίθενται ο φωσφόρος, το κάλιο και µέχρι 5 κιλά αζώτου. Το υπόλοιπο άζωτο προστίθεται ως επιφανειακή λίπανση σε δύο δόσεις. Σε όξινα σταροχώραφα, όπως σε αρκετά της Δυτικής Θεσσαλίας, της Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας να προτιµώνται οι ασβεστούχες, αλκαλικές µορφές λιπασµάτων.

Εσπεριδοειδή
Σε δένδρα κανονικής καρποφορίας (παραγωγή 100 κιλά καρπών περίπου) αμμωνιακή μορφή σε ασβεστούχα εδάφη 3,0-3,5 κιλά/δένδρο και νιτρική μορφή σε όξινα εδάφη 3,0 κιλά/δένδρο. Τα λιπάσματα πρέπει να δίνονται την κατάλληλη εποχή, τα 2/3 της ποσότητας στο τέλος του χειμώνα με την προσθήκη θειικής και ασβεστούχου νιτρικής αμμωνίας και το 1/3 μετά το δέσιμο των καρπών με την προσθήκη νιτρικής αμμωνίας

Ελιά
Για τη λιπαντική αγωγή σύγχρονων καλλιεργειών ελιάς πυκνής και υπερπυκνής φύτευσης δεν υπάρχουν ακόµη επαρκή πειραµατικά δηµοσιευµένα στοιχεία. Αντίθετα για την παραδοσιακή καλλιέργεια της ελιάς οι ανάγκες σε λιπαντικά στοιχεία ανά µέσης κόµης ελαιόδενδρο έχουν επαρκώς µελετηθεί. Η ελιά αντιδρά θεαµατικά στην αζωτούχο λίπανση, ιδιαίτερα στα εδάφη µέτριας γονιµότητας. 

Το βόριο είναι σηµαντικό λιπαντικό στοιχείο στα ελαφρά αµµώδη, όξινα ή και ασβεστούχα εδάφη. Γενικά οι ανάγκες θρεπτικών στοιχείων ανά ελαιόδενδρο είναι άζωτο (Ν) 1-1,5 κιλά, φωσφόρος (Ρ2Ο5) 0,2-0,4 κιλά, κάλιο (Κ2Ο) 1-1,5 κιλά και βόριο (Β) 40-45 γραµµάρια. Στη βασική λίπανση δίδονται το µισό του αζώτου, ο φωσφόρος και το κάλιο και το βόριο. Το υπόλοιπο άζωτο δίδεται ως επιφανειακή λίπανση σε δύο δόσεις, λίγο πριν την καρπόδεση και κατά την ξυλοποίηση του ενδοκαρπίου του σπέρµατος.


Βαµβάκι
Η καλλιέργεια του βαµβακιού δεν είναι απαιτητική σε µεγάλες ποσότητες θρεπτικών στοιχείων. Στα όξινα εδάφη απαιτείται προσθήκη µαγνησίου. Παρουσιάζει αυξηµένη ευαισθησία σε ελλείψεις βορίου και ψευδαργύρου. Οι παραπάνω τροφοπενίες απαντώνται σε αρκετά εδάφη. Γενικά οι ανάγκες θρεπτικών στοιχείων σε κιλά ανά στρέµµα είναι άζωτο (Ν) 12-16, φωσφόρος (Ρ2Ο5) 6-12 και κάλιο (Κ2Ο) 6-12. Στη βασική λίπανση δίδονται τα δύο τρίτα του αζώτου, ο φωσφόρος και το κάλιο. Τα δύο τελευταία πρέπει να προστίθενται ακόµη και όταν η ανάλυση του εδάφους δείχνει επάρκεια. Το υπόλοιπο του αζώτου εφαρµόζεται σε µία ή δύο δόσεις πριν από την εµφάνιση των χτενιών και των ανθέων.

Ντοµάτα
Η ντοµάτα έχει υψηλές απαιτήσεις σε θρεπτικά στοιχεία λόγω µεγάλης παραγωγής καρπών και βλαστικής µάζας. Οι λιπαντικές ανάγκες σε κιλά στοιχείων ανά στρέµµα για τους τρεις τύπους της καλλιέργειας ντοµάτας εκτιµώνται ως εξής για Άζωτο, Φώσφορο, Κάλιο και Μαγνήσιο αντίστοιχα: Στη Βιομηχανική ντομάτα: 25-35,15-20,30-37 και5-8, την Επιτραπέζια ντομάτα 30-40, 15-20, 40-50 και 8-10 και τη Ντομάτα Θερμοκηπίου 35-45,20-22,55-65 και 10-12.Στη βασική λίπανση χορηγούνται όλη η ποσότητα του φωσφόρου και του µαγνησίου και οι µισές ποσότητες περίπου του αζώτου και του καλίου. Οι υπόλοιπες ποσότητες του αζώτου και καλίου επιµερίζονται κατά τη διάρκεια του βλαστικού σταδίου και ελαχιστοποιούνται ή σταµατούν τελείως λίγο πριν την έναρξη ωρίµανσης των καρπών.

Πατάτα
Η καλλιέργεια της πατάτας έχει απαιτήσεις. Σε εδάφη όξινα (µε pH µέχρι 5,5), όπου η πατάτα ευδοκιµεί, χρειάζεται προσθήκη µαγνησίου. Όµως σε πιο όξινο περιβάλλον µπορεί να εκδηλωθεί τοξικότητα µαγνησίου και χρειάζεται ασβέστωση.Οι µέσες απαιτήσεις λίπανσης για απόδοση 4 τόνων κονδύλων πατάτας υπολογίζονται ως εξής: (κιλά στοιχείων/στρέµµα), Άζωτο (Ν) 16-24, Φωσφόρος (Ρ2Ο5) 12-16, Κάλιο (Κ2Ο) 4-6 και Μαγνήσιο (MgO) 4-6. Στη βασική λίπανση δίδονται τo περισσότερο άζωτο, ο φωσφόρος, το κάλιο και το µαγνήσιο. Η συµπληρωµατική αζωτούχα λίπανση χορηγείται τµηµατικά.

Καλαµπόκι
Το καλαµπόκι έχει µεγάλες ανάγκες αζώτου που εξαρτώνται από το ύψος της παραγωγής. Η απορρόφηση του αζώτου είναι συνεχής σε όλη την περίοδο ανάπτυξης και ιδιαίτερα κατά το σχηµατισµό της φόβης. Ακόµη το καλαµπόκι έχει απαιτήσεις φωσφόρου και καλίου και είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο στην έλλειψη ψευδαργύρου. Γενικά οι ανάγκες θρεπτικών στοιχείων σε κιλά ανά στρέµµα για το καλαµπόκι είναι Άζωτο (Ν) 20-30, Φωσφόρος (Ρ2Ο5) 6-12 και Κάλιο (Κ2Ο) 4-8. Η µισή ποσότητα του αζώτου, ο φωσφόρος, το κάλιο και µικρή ποσότητα ψευδαργύρου προστίθενται κατά τη βασική λίπανση. Το υπόλοιπο άζωτο προστίθεται όταν τα φυτά έχουν ύψος 60 µε 80 εκ.

Ρύζι
Η καλλιέργεια του ρυζιού αξιοποιεί αλατούχα και αλκαλικά εδάφη και βελτιώνει παθογενή χωράφια. Το ρύζι αποτελεί ιδιόµορφη καλλιέργεια από το γεγονός ότι βρίσκεται υπό κατάκλυση, έχει αυξηµένες απώλειες αζώτου και επίδραση στα λοιπά λιπαντικά στοιχεία. Ακόµη το ρύζι είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο στην έλλειψη ψευδαργύρου. Γενικά οι ανάγκες θρεπτικών στοιχείων σε κιλά ανά στρέµµα για το ρύζι είναι Άζωτο (Ν) 12-16, Φωσφόρος (Ρ2Ο5) 6-8, Κάλιο (Κ2Ο) 4-6 και Ψευδάργυρος (Ζn) 1-1,5. Το ένα τρίτο του αζώτου, ο φωσφόρος, το κάλιο και ο ψευδάργυρος προστίθενται κατά τη βασική λίπανση. Το υπόλοιπο άζωτο δίδεται σε δύο δόσεις, η πρώτη µε το αδέλφωµα και η δεύτερη στην έναρξη διόγκωσης του σταχυού.

Ροδακινιά
Η ροδακινιά είναι απαιτητική σε λιπαντικά στοιχεία, ιδιαίτερα σε άζωτο και κάλιο. Για την εκτίµηση των αναγκών συνήθως λαµβάνεται υπόψη το µήκος της επάκριας βλάστησης του προηγούµενου χρόνου και η παραγωγή. Δένδρα µε µεγάλη καρποφορία ή δένδρα µε αραιό και χλωρωτικό φύλλωµα χρειάζονται αυξηµένες ποσότητες. Η πρακτική έχει δείξει ότι κατά στρέµµα θα πρέπει να προστίθενται 15-20 µονάδες αζώτου, 5-6 µονάδες φωσφόρου και 15-20 µονάδες καλίου. Η προσθήκη του αζώτου γίνεται στα µέσα Φεβρουαρίου και του καλίου και φωσφόρου στα τέλη φθινοπώρου µε αρχές χειµώνα.

Μηλιά
Ο σχεδιασµός λιπαντικής αγωγής εµπορικής καλλιέργειας µηλιάς θα πρέπει να λαµβάνει υπόψη του τα αποτελέσµατα αναλύσεως φύλλων. Γενικά όµως η συνήθης προσθήκη στο έδαφος είναι 6 µε 10 µονάδες αζώτου το στρέµµα. Το άζωτο προστίθεται τµηµατικά από την αρχή της άνοιξης. Για την κάλυψη των αναγκών σε φωσφόρο συνήθως προστίθενται 125 κιλά υπερφωσφορικού το στρέµµα στο τέλος του χειµώνα. Για την καλιούχο λίπανση σε όξινα αµµώδη εδάφη προστίθενται 60-120 κιλά θειϊκού καλίου. Σε περίπτωση εµφάνισης τροφοπενίας καλίου αρκεί η προσθήκη 250 κιλών θειϊκού καλίου το στρέµµα στο τέλος του χειµώνα. Η ποσότητα διπλασιάζεται σε βαριά αργιλώδη εδάφη.

Αµπέλι
Οι λιπαντικές απαιτήσεις του αµπελιού εξαρτώνται από την ποικιλία, το υποκείµενο, το ύψος της προσδοκώµενης παραγωγής της καλλιέργειας, αλλά και από τα επιδιωκόµενα ποιοτικά χαρακτηριστικά που σχετίζονται µε την τελική χρήση των σταφυλιών, επιτραπέζιων ή οινοποιήσιµων. Το αµπέλι παρουσιάζει ευαισθησία στην έλλειψη µαγνησίου, σιδήρου και βορίου. Ως µέσες απαιτήσεις λίπανσης του αµπελιού σε κιλά ανά στρέµµα στοιχείων δίδονται σε Άζωτο, Φωσφόρος (Ρ2Ο5), Κάλιο Κ2Ο και Μαγνήσιο (MgO) αντίστοιχα στα Οινοποιήσιμα 8-15, 5-8, 12-16 και 4-6 και στα Επιτραπέζια 15-20,6-10, 18-22 και 6-8.Στη βασική λίπανση δίδεται η µισή ποσότητα του αζώτου και ολόκληρες οι ποσότητες του φωσφόρου, καλίου και µαγνησίου. Το υπόλοιπο άζωτο προστίθεται ως επιφανειακή λίπανση κατά την βλαστική περίοδο σε δύο δόσεις.

Στέβια

Το φυτό έχει μικρές απαιτήσεις σε θρεπτικά συστατικά, παρόλα αυτά όμως θα πρέπει να διενεργείται έλεγχος της σύστασης του εδάφους. Σε πειράματα που έγιναν διαπιστώθηκε ότι λίπανση με λίπασμα 6-24-24 σε ποσότητα 10 κιλά/στρ. πριν από τη μεταφύτευση και με 14 κιλά/στρ. με ουρία μετά τη μεταφύτευση, είναι ικανοποιητική. Στη χώρα μας διαπιστώθηκε ότι η στέβια αποδίδει καλύτερα όταν γίνει ενσωμάτωση κοπριάς στο έδαφος πριν από τη μεταφύτευση και λίπανση ανάλογα με τις ανάγκες των κατά τόπους εδαφών. Γενικά το άζωτο είναι το σημαντικότερο θρεπτικό στοιχείο για τη στέβια καθώς σχετίζεται με την ανάπτυξη του φυλλώματός της.

Ακτινίδιο
Η βασική λίπανση μπορεί να γίνει από το Φθινόπωρο (όταν γίνεται μόνο Φωσφοροκαλιούχος λίπανση) έως ένα περίπου μήνα πριν την εκπτύξει των φύλλων. Άζωτο εφαρμόζεται και μετά την άνθηση και συχνά στις αρχές Ιουλίου. Η ποσότητα του Αζώτου που πέφτει σ` αυτές αφορά το 30% περίπου της συνολικής ποσότητας. Η τροφοπενία Σιδήρου είναι η πιο συνηθισμένη στην Ακτινιδιά και παρατηρείται σε εδάφη με αλκαλικό Ph (>7.4). Συχνές είναι και οι ελλείψεις Καλίου, χωρίς να διαφεύγει της προσοχής η αναγκαιότητα του Μαγνησίου. Η Ακτινιδιά είναι πολύ ευαίσθητη στο Βόριο - τοξικότητα - ακόμη και σε ελαφρά υψηλότερες συγκεντρώσεις από την άριστη. Η Ακτινιδιά είναι από τα φυτά που αγαπούν το ΧΛΩΡΙΟ, (απορροφά περισσότερο από τον Φωσφόρο), και μπορεί να δεχθεί χλωριούχα λιπάσματα.
Έχει γενικά ανάγκη από υψηλές συγκεντρώσεις ΧΛΩΡΙΟΥ στους ιστούς για να αναπτυχθεί Καλοκαιρινό κλάδεμα (Ιούνιο), είναι ευεργετικό για την αύξηση του μεγέθους των καρπών, και την καλύτερη αξιοποίηση των θρεπτικών.
Ανάγκες σε μονάδες ανά στρέμμα N: 15-20, P: 5-10, K: 20-25, Mg: 2-3

Ροδιά
Δεν πρέπει να λιπαίνετε χωρίς να ποτίζετε και το αντίστροφο. Είναι καλό κατά τη φύτευση των δενδρυλλίων , αν έχετε την δυνατότητα, να ενσωματώνετε ποσότητα χωνεμένης κοπριάς. Για παράδειγμα σε ένα κήπο 10 τ.μ. Ποσότητα 10-20 κιλά έιναι αρκετά και μαζί με την κοπριά προσθέτετε 500 γραμ./δένδρο απλό υπερφωσφορικό λίπασμα και 300γραμ./δένδρο θειίκο κάλιο. Κατά το πρώτο έτος, η χορήγηση 10-15 Αζώτου γραμ/δένδρο/μήνα, βοηθά πολύ στην ανάπτυξη του δένδρου. Κατά το δεύτερο έτος και πριν την άνθηση (Μαιος) χορηγούνται 100 γραμ. Αζώτου 200 γραμ. φωσφώρου και 100 γραμ. Καλίου/δένδρο. Κατά το τρίτο έτος συστήνεται η εφαρμογή 250-300 γραμ. Αζώτου/δένδρο/έτος και φώσφορο-κάλιο μια ποσότητα 150-200 γραμ./δένδρο/έτος.
Όταν τα δέντρα μπουν σε καρποφορία (4-5 ετος) έχουμε την Αζωτούχο λίπανση όπου σε κάθε δέντρο/έτος χορηγούμε 80-150 γραμ. Άζωτο την οποία μοιράζουμε σε 2-3 δόσεις αρχίζοντας από τα τέλη του χειμώνα. Στα επόμενα δύο χρόνια η αζωτούχος λίπανση (ανάλογα με την βλάστησή μας) χωρίζεται σε 2-3 δόσεις με πρώτη εφαρμογή στα τέλη του χειμώνα με αρχές άνοιξης.

Ροδακινιά
Η ροδακινιά είναι απαιτητική σε λιπαντικά στοιχεία, ιδιαίτερα σε άζωτο και κάλιο. Για την εκτίµηση των αναγκών συνήθως λαµβάνεται υπόψη το µήκος της επάκριας βλάστησης του προηγούµενου χρόνου και η παραγωγή. Δένδρα µε µεγάλη καρποφορία ή δένδρα µε αραιό και χλωρωτικό φύλλωµα χρειάζονται αυξηµένες ποσότητες. Η πρακτική έχει δείξει ότι κατά στρέµµα θα πρέπει να προστίθενται 15-20 µονάδες αζώτου, 5-6 µονάδες φωσφόρου και 15-20 µονάδες καλίου. Η προσθήκη του αζώτου γίνεται στα µέσα Φεβρουαρίου και του καλίου και φωσφόρου στα τέλη φθινοπώρου µε αρχές χειµώνα.

Καπνός
Οι θρεπτικές απαιτήσεις του καπνού διαφοροποιούνται ουσιαστικά, ανάλογα με το βοτανικό τύπο. Οι ποικιλίες Ανατολικού τύπου έχουν τις μικρότερες απαιτήσεις, τα Βιρτζίνια βρίσκονται σε ενδιάμεση θέση, ενώ τα Μπέρλεϋ είναι τα πιο απαιτητικά και συγχρόνως εξαντλητικά για το έδαφος. Στην περίπτωση του καπνού, το Άζωτο είναι ο κατ” εξοχήν Θρεπτικός παράγοντας αύξησης, ο Φώσφορος συντελεί στην απόδοση και στην πρωϊμότητα ωρίμανσης και το Κάλιο είναι ο κυριότερος παράγοντας ποιότητας του προϊόντος. Οι λιπαντικές απαιτήσεις, μέσα σε κάθε Βοτανικό τύπο εξαρτώνται έντονα από τη γονιμότητα και τις λοιπές συνθήκες εδάφους, ενώ η εδαφοανάλυση αποτελεί απαραίτητο εργαλείο για την κατάστρωση ενός ορθολογικού προγράμματος λίπανσης.Σαν ενδεικτικές ανάγκες αναφέρονται:

ΠΟΙΚΙΛΙΕΣ	ΑΖΩΤΟ	ΦΩΣΦΟΡΟΣ	ΚΑΛΙΟ
Ανατολικού Τύπου	2 – 4	6 – 8	8 – 12
Βιρτζίνια Βασική Λίπανση	3 – 7	8 – 14	15 – 22
Βιρτζίνια Επιφ. Λίπανση	2 – 3
Μπέρλευ Βασική Λίπανση	10 – 14	12 – 16	20 – 35
Μπέρλευ Επιφ. Λίπανση	4 – 6

Στα καπνά Ανατολικού τύπου δεν προτείνεται η προσθήκη επιφανειακού Αζώτου, διότι υποβαθμίζει την ποιότητα του προϊόντος. Συχνές επίσης είναι οι ανάγκες προσθήκης Μαγνησίου στις ποικιλίες Δυτικού τύπου σε όξινα καθώς και σε ουδέτερα αμμώδη εδάφη. Αυτοί οι τύποι καπνού, ιδίως σε οργανικά εδάφη και σπανιότερα σε ασβεστούχα ή αμμώδη εδάφη εκδηλώνουν και τροφοπενία Βορίου. Οι απαιτήσεις αυτές πρέπει να ικανοποιούνται με τη βασική λίπανση.

Μηδική 

Η μηδική χαρακτηρίζεται ως μια καλλιέργεια υψηλής παραγωγικότητας και σημαντικής απόδοσης σε χόρτο μεγάλης διατροφικής αξίας. Το γεγονός αυτό την κατατάσσει ως ένα από τα πιο απαιτητικά σε λίπανση καλλιεργούμενα είδη. Εάν εξαιρέσουμε το γεγονός της πλήρους κάλυψης των αναγκών της αρχικά σε Άζωτο (Ν) από τα αζωτοβακτήρια (δρουν στο ριζικό σύστημα της φυτείας δεσμεύοντας ατμοσφαιρικό Άζωτο) και σε Φώσφορο (με μία εφαρμογή του πριν την εγκατάσταση και κάθε περίοδο ανάσχεσης της βλάστησης-χειμερινή περίοδο), η καλλιέργεια της μηδικής απαιτεί μεγάλες ποσότητες Καλίου, Μαγνησίου και Θείου. Το Patentkali ως ένα πυκνό θειικό λίπασμα Καλίου και Μαγνησίου καλύπτει πλήρως και με μοναδικό τρόπο τις υψηλές ανάγκες της μηδικής σε Κάλιο, Μαγνήσιο και Θείο. Λόγω της προέλευσής του (φυσική επεξεργασία ορυκτών αλάτων) παρέχει άμεσα, με την εφαρμογή του και για μεγάλο χρονικό διάστημα, το Κάλιο, το Μαγνήσιο και το Θείο που χρειάζεται η μηδική. Η λίπανση με Patentkali συνιστάται να γίνεται τμηματικά: Α) σε μέτριας σύστασης εδάφη κάθε 1η, 2η και 3η κοπή, 15-20 κιλά /στρέμμα Β) σε βαριά εδάφη, κάθε 1η και 3η κοπή, 25-30 κιλά / στρέμμα Σύνθεση Patentkali: Κάλιο (K2O): 30% (πλήρως υδατοδιαλυτό) Μαγνήσιο (MgO): 10% (πλήρως υδατοδιαλυτό) Θείο (S): 18% (πλήρως υδατοδιαλυτό) Δαμασκηνιά Αναπτύσσεται καλά σε πλούσια γόνιμα εδάφη με ph 6 - 7,5 ανέχεται όμως και τα πολύ υγρά, συνεκτικά με περίσσεια ασβεστίου σε περιοχές που έχουν τουλάχιστον 700 -1.100 ώρες κρύο για τη διακοπή του λήθαργου των οφθαλμών και θερμοκρασίες από -20c έως 37c (ηλιοκάματα). Ανθίζει πολύ νωρίς την άνοιξη. Συστήνονται 6 μον Ν, 2 μον Ρ, 12 μον Κ στρ/έτος. Ελλείψεις ιχνοστοιχείων είναι συνήθεις (Fe, Zn, B, Mg). Πλούσια άρδευση ακόμα και μετά τη συγκομιδή είναι απαραίτητη (διαφοροποίηση οφθαλμών).

Οδηγός για τη λίπανση του καρπουζιού.
Καλοκαίρι χωρίς καρπούζι (Citrullus lanatus, οικογένεια Cucurbitaceae) δε γίνεται. Είναι φυτό που μας ήρθε από την Αφρική και δε λείπει από το καλοκαιρινό τραπέζι της ελληνικής οικογένειας. Λόγω της καταγωγής καταλαβαίνεις ότι είναι μονοετής καλλιέργεια στον αγρό. Φυσικά μπορεί να καλλιεργηθεί σε θερμοκήπιο όλο το χρόνο. Υπάρχουν πολλές ποικιλίες καρπουζιού στην αγορά με διάφορα χαρακτηριστικά για όλα τα γούστα. Εκτός από τα κλασικά κόκκινα (Obla, Grimson) υπάρχουν και λευκά. Υπάρχουν ακόμα και mini ποικιλίες για να μη σου πιάνουν πολύ χώρο στο ψυγείο (Sugar baby, Jupiter).
Για να φτάσει το καρπούζι στο τραπέζι σου όμως έχει δρόμο. Το χωράφι που θα διαλέξει ο παραγωγός πρέπει να είναι γόνιμο με μεγάλα ποσοστά οργανικής ουσίας και κάπως όξινο. Και τα αμμώδη εδάφη δεν είναι άσχημα αλλά η παραγωγή θα είναι μικρότερή. Μπορεί να γίνει απευθείας σπορά στον αγρό, είτε στην αρχή σπορά σε γλαστράκια και στη συνέχεια μεταφύτευση. Στην απευθείας σπορά τοποθετούμε 4-5 σπόρους και αραιώνουμε μόλις βγουν τα φυτά κρατώντας το πιο εύρωστο. Οι αποστάσεις είναι 0,8-1 μέτρο επί της γραμμής και 2 μέτρα γραμμή από γραμμή. Αν διαλέξουμε τη μέθοδο της μεταφύτευσης τα φυτά δεν πρέπει να είναι μεγαλύτερα από 7 εβδομάδες (3-4 φύλλα) και οι αποστάσεις φύτευσης είναι λίγο μεγαλύτερες από αυτές της σποράς.
Πριν φτάσουμε στη σπορά το χωράφι μας θέλει «φαΐ» για να μπορέσουν οι σπόροι μας να μεγαλώσουν σε ιδανικές συνθήκες και να δώσουν μεγάλες αποδόσεις. Οι ανάγκες της καλλιέργειας είναι περίπου 5 τόνοι/στρέμμα καλά χωνεμένη κοπριά, 15 κιλά/στρέμμα Φώσφορο και Κάλιο. Αυτές οι ανάγκες μπορούν να καλυφθούν με τη βασική λίπανση. Θα χρειαστούν περίπου 100 κιλά/στρέμμα λίπασμα του τύπου 15-15-15 με ιχνοστοιχεία αν το ρίξουμε σε όλη την επιφάνεια τη χωραφιού ή 70-80 κιλά/στρέμμα αν το ρίξουμε επί της γραμμής φύτευσης.
Συνηθίζεται η κάλυψη του εδάφους με μαύρο πολυαιθυλένιο για την αντιμετώπιση των ζιζανίων, επιτυγχάνεται επίσης πρωίμηση της καλλιέργειας και δεν ξεπλένονται στα βαθύτερα στρώματα τα θρεπτικά συστατικά από έντονες βροχοπτώσεις ή υπερβολική άρδευση. Η άρδευση γίνεται με σταγόνες αφού έτσι μπορούμε να εφαρμόσουμε και υδρολίπανση ή με ψεκασμό. Το νερό είναι πολύ σημαντικό γιατί ο καρπός αποτελείται από 90% περίπου νερό. 4-5 ώρες σε κάθε πότισμά είναι ο ιδανικός χρόνος. Περισσότερος είναι σπατάλη και νερού και θρεπτικών συστατικών.
Όταν το φυτό φτάσει στα 4-5 φύλλα ή από τη μεταφύτευση και μέχρι να ξεσκεπάσουμε τα χαμηλά «τολ» έχει ανάγκη από φώσφορο για να δημιουργήσει δυνατό ριζικό σύστημα που. Ένα λίπασμα του τύπου 12-48-8 με ιχνοστοιχεία θα δώσει τη λύση. Επαναλαμβάνουμε κάθε δεύτερο πότισμα και η ολική ποσότητα είναι 5-6 κιλά/στρέμμα.
Από το ξεσκέπασμα μέχρι την άνθηση κοιτάμε για τροφοπενίες και μπορούμε να εφαρμόσουμε λίπασμα με Βόριο και Ασβέστιο σε ποσότητα 500 ml/στρέμμα για καλύτερη γονιμοποίηση. Με την ολοκλήρωση της γονιμοποίησης το 20-20-20 με ιχνοστοιχεία θα είναι σύμμαχος σου. 3-4 κιλά/στρέμμα είναι μια καλή δοσολογία και μπορείς να το εφαρμόζεις σε κάθε πότισμα. Με 5 περίπου εφαρμογές είσαι εντάξει. Το κάλιο στο κρατάω για το τέλος.
Γύρω στις 2 εβδομάδες πριν τη συγκομιδή, το καρπούζι σου θα χρειαστεί 300-400ml/100 λίτρα νερού για να ανεβάσει σάκχαρα και να πάρει τη γλυκιά γεύση που όλοι γνωρίζουμε και αγαπάμε. Καλό θα είναι 2-3 μέρες πριν τη συγκομιδή να σταματούν οι λιπάνσεις.

Τι πρέπει να ξέρουμε για τα λιπάσματα
Το λίπασμα είναι τόσο σημαντικό για την ανάπτυξη των φυτών, όσο το χώμα, ο ήλιος και το νερό. Το λίπασμα θεωρείται η τροφή του φυτού, βοηθάει το φυτό μας ώστε να αναπτυχθεί και να το κάνει ανθεκτικό σε εχθρούς και ασθένειες έτσι μία σωστή λιπαντική τακτική στα φυτά μας, τα διατηρεί εύρωστα και υγιή.
Τα λιπάσματα διακρίνονται ανάλογα με τη σύνθεση, τη μορφή, τη χρήση και τον τρόπο που εφαρμόζονται.
Έτσι, θα βρούμε λιπάσματα οργανικά ή χημικά, υδατοδιαλυτά, υγρά ή κοκκώδη και ανάλογα με τη σύνθεσή τους, αζωτούχα, φωσφορούχα, καλιούχα ή ισορροπημένα πλήρη λιπάσματα.

Αναλυτικότερα: Οργανικά ή βιολογικά ονομάζονται αυτά που παράγονται από φυσικές πρώτες ύλες, ζωικές ή φυτικές, όπως η κοπριά, το κομπόστ, ο χούμος κ.ά. και χρησιμοποιούνται ευρέως σε βιολογικές καλλιέργειες.
Χημικά είναι εκείνα που παράγονται μετά από ειδική χημική επεξεργασία των στοιχείων τους.
Πλήρη ονομάζονται όλα τα λιπάσματα που περιέχουν στη σύνθεσή τους τα τρία βασικά στοιχεία για την ανάπτυξη των φυτών: άζωτο, φώσφορο και κάλιο.  Η ποσοστιαία αναλογία των στοιχείων αυτών αναγράφεται πάντα στη συσκευασία του λιπάσματος με την ένδειξη NPK.

Το άζωτο μπορεί να εφαρμοστεί μόνο του , με τη μορφή απλού λιπάσματος ή με τη μορφή σύνθετων λιπασμάτων που περιέχουν ποικίλες περιεκτικότητες σε άζωτο

Κύριοι τύποι απλών αζωτούχων λιπασμάτων :
Ασβεστούχος νιτρική αμμωνία. Είναι ένα μίγμα νιτρικής αμμωνίας και ένα ελάχιστο 20% ασβεστούχου / μαγνησιούχου άλατος. Η συγκέντρωση του σε άζωτο κυμαίνεται από 25% ως 28%. Το μισό του αζώτου βρίσκεται στη νιτρική μορφή , η όποια είναι άμεσα διαθέσιμη στα φυτά , ενώ το υπόλοιπο μισό βρίσκεται στην αμμωνιακή μορφή. Τα λιπάσματα νιτρικού αμμωνίου είναι καλά προσαρμοσμένα στα περισσότερα εδάφη τις καλλιέργειες και τις κλιματικές συνθήκες.
Νιτρική αμμωνία. Άλλη μια πηγή αζώτου υψηλής συγκέντρωσης. ( 33,5% με 34,5%κ.β.). Είναι η πιο συχνά χρησιμοποιούμενη μορφή απλού αζωτούχου λιπάσματος.
Ουρία. Αποτελεί τον τύπο με τη μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε άζωτο(46% κ.β.). η διαθεσιμότητα του αζώτου για πρόσληψη από το φυτό , μπορεί να καθυστερήσει , ιδιαίτερα με ανοιξιάτικο ψυχρό καιρό, καθώς η ουρία πρέπει να μετατραπεί αρχικά σε αμμωνιακή και τελικά νιτρική μορφή. Η χημική της μετατροπή εξαρτάται από τη θερμοκρασία , και για αυτό η χρήση της ουρίας εντοπίζεται κυρίως στης χώρες της Μεσογείου.
Θειική αμμωνία. Έχει μικρή σχετικά περιεκτικότητα σε άζωτο ( 21% , αποκλειστικά στην αμμωνιακή μορφή). Επιπλέον περιέχει κατά 24% θείο (S) , ένα άλλο απαραίτητο για τα φυτά θρεπτικό στοιχείο.
Θειούχος νιτρική αμμωνία. Είναι ένας συνδυασμός θειικού και νιτρικού αμμωνίου. ( τυπική σύνθεση : 26% περιεχόμενο άζωτο από το οποίο 7,5% νιτρικό και 18,5% αμμωνιακό με επιπλέον 14% θείο).
Νιτρικό ασβέστιο. Περιέχει 14,4% άζωτο σε νιτρική μορφή και 19% υδροδιαλυτό ασβέστιο. Πρόκειται για μια μορφή κατάλληλη για τα κηπευτικά και τα οπωροφόρα εξαιτίας της γρήγορης του δράσης.


Σύνθετα λιπάσματα.
Τα λιπάσματα τα οποία περιέχουν περισσότερα από ένα από τα βασικά θρεπτικά στοιχεία – άζωτο (Ν) , φώσφορο (P) , κάλιο (Κ) – είναι γνωστά ως σύνθετα λιπάσματα. Υπάρχουν δύο διακριτές κατηγορίες:
Σύμπλοκα λιπάσματα. Περιέχουν τουλάχιστον δύο από τα στοιχεία άζωτο , φώσφορο ή κάλιο και συνήθως είναι προϊόν χημικής αντίδρασης. Έχουν το πλεονέκτημα να περιέχουν όλα τα τους τα θρεπτικά στοιχεία σε κάθε τους κόκκο.
Τα μίγματα λιπασμάτων. Αυτά παράγονται από την στεγνή ανάμιξη των κόκκων ή σωματιδίων δύο ή περισσοτέρων ενδιάμεσων λιπαντικών υλικών. Στα καλής ποιότητας μίγματα οι περιεχόμενοι κόκκοι ταιριάζουν απόλυτα σε σχέση με το μέγεθος και άλλα φυσικά χαρακτηριστικά. Αν τα συστατικά δεν ταιριάζουν απόλυτα υπάρχει πιθανότητα να διαχωριστούν κατά τους χειρισμούς , τη μεταφορά και τη διασπορά , έχοντας σαν αποτέλεσμα την ανομοιόμορφη κατανομή στον αγρό.
Η πλειοψηφία των σύνθετων λιπασμάτων που χρησιμοποιούνται ανήκουν στη κατηγορία των σύμπλοκων λιπασμάτων. Οι κόκκοι αυτών των λιπασμάτων έχουν ενιαίο μέγεθος και καθορισμένη σύσταση, οπότε δεν διατρέχουν κίνδυνο διαχωρισμού κατά την εφαρμογή.


Ειδικά Λιπάσματα
Κάτω από συγκεκριμένες κλιματικές και εδαφικές συνθήκες μπορεί να συμβεί ακινητοποίηση, απονιτροποίησση, διαφυγή με μορφή αερίου ή έκπλυση το αζώτου, μειώνοντας την αποτελεσματικότητα των εφαρμοζόμενων λιπασμάτων. Για την πρόληψη του φαινομένου αυτού η βιομηχανία ανόργανων λιπασμάτων ανέπτυξε ειδικούς τύπους λιπασμάτων σχεδιασμένα να μειώσουν την επίδραση των φαινομένων αυτών. Αυτοί οι ειδικοί τύποι λιπασμάτων μπορούν να συνοψιστούν όπως παρακάτω :
Διαφυλλικά Λιπάσματα. Σε συγκεκριμένες περιπτώσεις το άζωτο, μπορεί να προσληφθεί ιδιαίτερα αποτελεσματικά από τα φύλλα του φυτού. Αυτή η μέθοδος εφαρμογής μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να προληφθεί η ακινητοποίηση ή η έκπλυση του εφαρμοζόμενου από το έδαφος αζώτου. Όμως η ποσότητα του αζώτου που μπορεί να εφαρμοστεί με φυλλικούς ψεκασμούς είναι περιορισμένη και στην πράξη αυτός ο τρόπος εφαρμογής χρησιμοποιείται συμπληρωματικά της εφαρμοζόμενης ποσότητας αζώτου από το έδαφος.


Λιπάσματα βραδείας διάχυσης και ελεγχόμενης διάχυσης.
Ένα λίπασμα βραδείας ή ελεγχόμενης διάχυσης περιέχει άζωτο και ίσως άλλα θρεπτικά στοιχεία σε μορφές οι οποίες καθυστερούν την αρχική διαθεσιμότητα ή επεκτείνουν τη διαθεσιμότητα στο χρόνο, συγχρονίζοντας την με την πρόσληψη από τα φυτά.
Τυπικά, ένα λίπασμα βραδείας αποδέσμευσης βασίζεται στην αδιαλυτότητα του μέσου που περιέχει το άζωτο στο διαθέσιμο νερό. Από την άλλη ένα λίπασμα ελεγχόμενης διάχυσης παράγεται με την τροποποίηση του διαλυτού λιπαντικού προϊόντος, με τη χρήση επικαλυπτικών στρωμάτων ή τον εγκλεισμό σε κάψουλες.
Οι δύο κυριότερες κατηγορίες των λιπασμάτων βραδείας ή ελεγχόμενης αποδέσμευσης , ανάλογα με τον τρόπο παραγωγής τους είναι:
Λιπάσματα βραδείας αποδέσμευσης. Σχεδιάστηκαν κυρίως για επαγγελματική χρήση σε γκαζόν , παιδικές χαρές και κήπους.
Λιπάσματα ελεγχόμενης αποδέσμευσης. Τα υλικά αυτά σχεδιάστηκαν να απελευθερώνουν θρεπτικά στοιχεία για μια δεδομένη χρονική περίοδο ( 3,6,9,ή 12 μηνών) μέσω ενός υλικού επικάλυψης ή μιας μεμβράνης κάψουλας.


Σταθεροποιημένα Λιπάσματα : Λιπάσματα που σχετίζονται με παρεμποδιστές της νιτροποίησης.
Οι παρεμποδιστές της νιτροποίησης είναι χημικές ενώσεις οι οποίες παρεμποδίζουν την βακτηριακή οξείδωση (νιτροποίηση) του αμμωνιακού αζώτου περιορίζοντας τη δραστηριότητα των Nitrosomonas βακτηρίων στο έδαφος. Ο σκοπός είναι να διατηρηθεί το εφαρμοζόμενο αμμωνιακό άζωτο στην αρχική του μορφή, η οποία είναι σταθερή στο έδαφος, και να επιβραδυνθεί η μετατροπή του σε νιτρικά. Αυτό μειώνει προσωρινά την αναλογία νιτρικών στο έδαφος, μειώνοντας έτσι τις πιθανότητες έκπλυσης ή σχηματισμού N2Ο, λόγω υψηλής βροχόπτωσης ή άρδευσης.
Το κόστος των λιπασμάτων ελεγχόμενης αποδέσμευσης ή των σταθεροποιημένων λιπασμάτων είναι σημαντικά υψηλότερο από αυτό των συμβατικών. Έτσι η κύρια χρήση τους περιορίζεται σε καλλιέργειες υψηλής αξίας, σε συγκεκριμένα καλλιεργητικά συστήματα και σε μη αγροτικούς τομείς υψηλής αξίας (ανθοκομία, παιδικές χαρές, θερμοκήπια).


Το Άζωτο (Ν) είναι πολύ σημαντικό για την ανάπτυξη των φύλλων και γενικώς των πράσινων μερών του φυτού μας ώστε να έχουμε ένα γερό φυτό.

Τα γενικότερα συμ­πτώματα που προκαλούνται λόγω έλ­λειψης αζώτου είναι:

• Καθυστερημένη βλάστηση
• Χλώρωση
• Μικρά φύλλα και Κιτρίνισμα φύλλων (χαρακτηριστι­κό κιτρίνισμα νευρώσεων λεμονιάς),
• Στις πιο βα­ριές περιπτώσεις μπορεί να παρατη­ρηθεί φυλλόπτωση και ξήρανση των άκρων των βλαστών.
• Τα άνθη και τα μικρά καρπίδια πέ­φτουν άφθονα κατά το δέσιμο ή αμέ­σως μετά

Ο Φώσφορος (Ρ) συμβάλλει στην γρήγορη ανάπτυξη των ριζών και γενικά των υπόγειων μερών του φυτού, βοηθάει στην ανάπτυξη του φυτού, την επιτάχυνση της ωρίμανσης των καρπών και τον καλό σχηματισμό των σπόρων

Η έλλειψη  φωσφόρου έχει ως συνέπεια:

• Το νανισμό των φυτών και την πρόωρη πτώση των φύλλων.
• Οι φυτικοί ιστοί γίνονται μαλακοί και υδαρείς.
• Το φύλλωμα σα κάποιες καλλιέργειες αποκτά ακανόνιστο βαθύ πράσινο χρώμα (καπνός,        βαμβάκι). Συχνά εμφανίζεται κόκκινο χρώμα ή βυσσινί, κυρίως περιφερειακά.
• Τα φυτά αποκτούν φτωχό ριζικό σύστημα.

Το Κάλιο (Κ) Το Κάλιο είναι σημαντικότατο θρεπτικό συστατικό γιατί θεωρείται ρυθμιστής του μεταβολισμού των φυτών. Το κάλιο στα φυτά συνδέεται με τα σωματίδια οπότε κάνει το φυτό ανθεκτικό σε ψυχρές περιόδους και περιόδους ξηρασίας .Έχουμε καλύτερα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά στους καρπούς (χρώμα, γεύση, άρωμα, σκληρότητα). Αυξάνει την περιεκτικότητα πρωτεΐνης στα φυτά..Ενισχύει την δράση τουλάχιστον 80 ενζύμων.. Ελαττώνει το πλάγιασμα.

 Τα κύρια συμπτώματα από την έλλειψη καλίου μπορούν να προκαλέσουν

• Ωχροκίτρινη απόχρωση της περιφέρειας των φύλλων.
• Οι βλαστοί του φυτού είναι ασυνήθιστα λεπτοί.
• Δυσκαμψία και πρόωρη ξυλοποίηση των βλαστών.
• Οι καρποί είναι μικρότερου μεγέθους, παρουσιάζουν μεταχρωματισμούς στο εσωτερικό τους, καθίστανται υδαρείς και μαλακοί, εμφανίζουν ωχροκίτρινες κηλίδες.

  

ΠΡΟΣΟΧΗ!!!   Δεν εφαρμόζουμε ΠΟΤΕ λίπασμα:

• Όταν κάνει πολλή ζέστη (πάνω από 32ο C).
• Όταν τα φυτά είναι απότιστα ή έχουν κάποια ασθένεια.
• Όταν έχουμε κάνει μεταφύτευση και για 2-3 μήνες μετά.

ΠΗΓΗ
http://www.agronews.gr/tech/agrotiko-ergastirio/arthro/70757/pliris-odigos-threpsis-gia-to-elliniko-horafi/
http://www.e-ea.gr/

http://www.lf.gr/blog-2/gia-ton-agroti/odigos-gia-ti-vasiki-lipansi-tou-karpouziou/
http://agroselida.blogspot.gr/2015/03/blog-post_30.html

/